Elise op weg naar kamp Weejo. Eerst 1,5 uur vliegen, daarna 2,5 uur stroomopwaarts met de boot met een hartelijk welkom aan het einde van de reis. Heerlijke tijd met

[caption id="attachment_1069" align="aligncenter" width="200"]<a href="http://www.szos.nl/wp-content/uploads/2014/10/2014-10-16-09.39.50.jpg"><img class="wp-image-1069 size-thumbnail" src="http://www.szos.nl/wp-content/uploads/2014/10/2014-10-16-09.39.50-200x150.jpg" alt="2014-10-16 09.39.50" width="200" height="150" /></a> Elise op weg naar kamp Weejo. Eerst 1,5 uur vliegen, daarna 2,5 uur stroomopvaarts varen. Inmiddels zijn

Vertrouwde, lichtbruine gezichten die verwachtingsvol ontvangen. De gezichten zeggen me welkom te zijn. Niet van hun cultuur zijn en toch een gevoel van ‘thuiskomen’ te hebben. Zo voelde het vandaag. De hoorn wordt geblazen als

Morgen D.V. 9 September naar Tepoe en Palumeu. De Airvan staat nog even aan de grond, dus deze keer nog met de Cessna 206. Op Tepoe hebben we zo’n 2

Wat met een stipje in de lucht begint, wordt meer en meer vliegtuig. In de lucht hangt een mijlpaal voor MAF Suriname; de eerste Airvan na jarenlang 2 Cessna’s 206

Gisteren zijn de laatste vrijwilligers (met tegenzin) vertrokken naar Nederland. Suriname blijkt een land te zijn waar mensen graag vertoeven. Switi Sranan! Vandaag vertrekt de 1e Airvan vanuit de USA

De tweede bezoeker is gearriveerd. Er zullen er nog drie volgen. Hoe meer zielen….. Het mooie van de bezoekers is, dat ze hun tijd geven om Suriname te dienen. Zo

Gas op. Natuurlijk niets aan de hand. Hup naar de kassa van het energiekantoor en ‘s middags een nieuwe fles in huis, toch? Eh, dat gaat hier niet helemaal op.

We zijn weer terug van weggeweest.  We bivakkeerden op het eiland Anaula waar alleen het motorgeluid van langsgaande boten de stilte verstoorde. Geweldig om ‘s morgens oog in oog met

Twee jaar geleden zagen we hem voor het eerst. Wildvreemd. Hij had in Nederland via via van ons gehoord en wilde graag zijn vrije tijd nuttig besteden bij MAF Suriname.