Even bijpraten…
Lang geleden dat we elkaar op deze manier hebben gesproken. Veel te lang.
We zijn sinds afgelopen donderdag terug ‘op de basis’ na 2,5 maand verlof. De eerste blik in de straat, het zien van ons huis, het voelen van de tegels op de vloer en daarbij denken: “O, ja, zo voelde het”, het opentrekken van de lades met het zicht op je eigen spullen; we ervaarden het als ‘We zijn thuis!’
Sommige van onze huisdieren weg hebben blijkbaar ook verlof genomen. Jarenlang waren we altijd in het gezelschap van talloze mieren. Elke kruimel ruimden ze, zonder enig geluid, op, elk openstaand zakje was een kans om voorraden aan te leggen. We zien ze niet meer. Vreemd dat je de ongewenste indringers kunt missen!
Gelukkig waren er andere huisdieren. Nou ja gelukkig… De dichte zakjes rijst bleken vol uiltjes te zitten en ook andere etenswaren liepen bijna vanzelf de kast uit richting ons bord! We zijn blij dat we de kast zo goed als leeggegeten hadden.