Na de bezoekochtend in de gevangenis zit m’n hoofd altijd vol indrukken en verhalen. We horen van zoveel leed: verstoten uit de familie, financiele problemen, alleen op de wereld, kinderen die zonder verzorging thuis zijn in de periode dat mama in de gevangenis zit, misbruik, vroegtijdige schoolverlating, werkloosheid.
De wereld heeft voorbidders nodig. Wie gaat er, in hun plaats, naar de troon die dag en nacht open is? Is juist Hij het niet die oog heeft voor de zwakken, de verschoppelingen, de eenzamen?