De deur blijft dicht. Er lijkt geen mogelijkheid meer om terug te komen naar Suriname. Niet alleen wegens de gezondheid van Trudy, maar ook financieel.
Fred en Trudy Vermeulen zijn meer dan 50 jaar werkzaam geweest onder de Trio indianen. Ze hebben er jarenlang gewoond, maar er waren ook periodes dat ze heen en weer reisden tussen meerdere werkvelden. Het vertaalwerk van de Trio Bijbel was al eerder gestart door een zendeling en is door Fred overgenomen. Door de jaren heen werden steeds meer Bijbelboeken afgerond en telkens ontvingen de indianen de uitgave ervan. Ze kwamen dan ook met een tasje naar de kerk met daarin alle verschillende uitgaven en allerlei kleuren en maten. Uiteindelijk is er een uitgave van de Trio Bijbel gedrukt, met de toen vertaalde Bijbelboeken.
Nadat Fred en Trudy moesten terugkeren naar Amerika vanwege de gezondheid van Trudy, is het vertaalwerk doorgegaan samen met een totale revisie van al het voorgaande vertaalwerk, omdat ook het Trio door de jaren heen veranderingen heeft ondergaan.
Er zijn heel wat telefoongesprekken gevoerd en papieren door MAF heen- en teruggebracht.
Er is daarnaast meerdere malen geprobeerd om een Trio echtpaar naar Amerika te laten gaan, maar telkens werd de aanvraag van een visum afgekeurd.

Inmiddels is de complete Trio Bijbel afgerond, op Leviticus na waarvan een samenvatting is opgenomen, maar de vertaling hiervan lijkt zelfs op de lange termijn niet klaar te komen. Met de vertalers in Amerika en de Trio Indianen in het binnenland is het vrijwel onmogelijk om eraan verder te werken. Er is namelijk heel veel overleg en denkwerk nodig om de specifieke bewoordingen te vinden van de wetten voor de priesters en de wetten voor de tempeldienst.

Tijdens het verlof in 2017 besloten we, in samenwerking met Fred en Trudy, om diverse Nederlandse uitgevers/ drukkers te vragen of ze bereid zouden zijn om de Trio Bijbel te drukken. Na een paar maanden van overleg over allerlei keuzes als papierkwaliteit, lettergrote, kaft en dergelijke, ligt de Bijbel nu in de hangaar van MAF Suriname.
En daarbij komt de verrassing dat Fred en Trudy zelf naar Suriname zijn gekomen om de Bijbels aan hun geestelijke kinderen uit te delen.

Andy en ik zijn getuige als de indianen en Fred en Trudy elkaar na een lange tijd weer ontmoeten. Op een nieuwe ontmoeting had niemand meer gerekend. De onderlinge liefde is voelbaar, de omhelzingen zijn stevig en lang en de blijdschap straalt van de gezichten af. Na meer dan 50 jaar samen optrekken, ben je elkaars familie geworden! Bijzonder liefdevol wordt Trudy geholpen om de kerk te bereiken waar de Bijbels zullen worden uitgedeeld.
Een muziekgroep van kerkelijke vrouwen in kleurige kleding vult de stilte van de natuur. Ze zingen hun eigen gemaakte geestelijke liederen vaak rechtstreeks geinspireerd door Bijbelteksten.
Na een welkomstwoord van een ouderling mogen de gemeenteleden een Bijbel ophalen. De stilte waarmee dit alles gebeurt, past bij het leven van de indiaan.
Na de uitreiking staat Fred op om te preken. De mensen kunnen hun Bijbel direct in gebruik nemen. Aan de lengte van het wachten voor een tekst is gevonden, merk je dat ze even moeten wennen aan het nieuwe papier en de nieuwe indeling van de passages.
Als ik zo af en toe om me heen kijk, zou het me niet verbazen als deze dag het liefdesvuur voor de Heere zal laten oplaaien; de aandacht waarmee geluisterd wordt, het aandachtige zoeken in de Bijbel en de samenvatting waarmee de ouderling de dienst afsluit. Niet dat ik het kan

verstaan, maar wat ik ervan begrijp via Fred die af en toe een zin vertaald.