Deze week was Andy op een van de Indianendorpen. Het was een drukte van belang. Op het vliegveld liepen beschilderde Indianen heen en weer met potten verf. Een groep ontwikkelingswerkers had dezelfde beschildering; een streep op het voorhoofd en op beide wangen. Een van de Indianen kwam ook naar Andy om hem in de groep op te nemen met de daarbijbehorende strepen. Zo, nu was Andy ook een van hen; ‘ingewijd’ in het Indianenbestaan.
Met grote zwarte vegen op z’n gezicht vloog hij terug naar de basis op Zorg en Hoop in Paramaribo.
In de hangaar vloog de ene na de andere opmerking door de lucht en thuis aangekomen moest ook iedereen er even iets van zeggen. Niemand kon gewoonweg om de strepen heen. ‘s Avonds leek het hem goed om het toch maar even weg te halen, onder andere omdat een van de vegen helemaal was uitgelopen. Eerst met een washandje met wat zeep. Geen resultaat. Daarna met een borsteltje. Geen resultaat. De huid werd wel rood, maar de strepen leken op geen enkele manier veranderd. Uiteindelijk pakte hij de Purple Blaster. Zijn hele huid brandde en de strepen waren maar iets doffer van kleur geworden. De volgende dag bij MAF aangekomen waren de opmerkingen er niet minder op. Er was alleen maar meer kleur op z’n gezicht bijgekomen; het was nu zwart en rood! Er kwam zelfs vocht uit de verbrandde huid! En de strepen waren nog goed zichtbaar. Tja, ingewijd worden is blijkbaar een blijvend iets.